HDP mitingindeki bombalı saldırıda bacaklarını kaybeden Lisa Çalan, medyada hakkında çıkan tazminat haberlerini eleştirdi. Çalan, tekrar yönetmenlik yapacağı günü bekliyor.
5 Haziran 2015 HDP mitingindeki bombalı saldırıda bacaklarını kaybeden Lisa Çalan bugüne kadar 10’dan fazla ameliyat geçirdi. Her ameliyat sonrası bacakları kısalan Çalan'ın şiddetli ağrıları devam ediyor; hala normal yaşamına dönebilmiş değil.
Kopan bacaklarını babasının Diyarbakır'daki mezarının yanına gömen Çalan, bu eylemin bir direniş olduğunu söylüyor. „Artık kısmen mezardayım“ derken cümlesi sancılarına rağmen attığı kahkahalarla bölünüyor. Protez tedavisi için ilk önce yurt dışına çıkan Çalan, tedavisinde ihtiyaç duyduğu protez merkezine gidebilmek için Ankara'da yaşamak zorunda.
“Diyarbakır olmadan nefes alamıyorum. Artık bir an önce dönmek istiyorum. Tek dileğim ağrısız derin bir gece uykusu.“
Henüz 30 yaşında olan Çalan, Ankara'da yeni bir ameliyata hazırlanıyor. Türkiye medyasında son dönemde yer alan devletten „1 milyon 356 bin liralık tazminat kazandı“ yazılarının gerçeği yansıtmadığını dile getiriyor. Avukatı Ferhat Kılıç şimdiye kadar takılan protezin halk kampanyası ile karşılandığını, davada talep ettikleri tazminatın ancak bir bölümüne onay çıktığını söylüyor:
“Davayı kısmen kazandık fakat Gaziantep İstinaf Mahkemesi'ne gönderdik. Tedavi giderlerini tamamen karşılayacak bir miktar önerilmedi; sadece yıllara göre bir kısım tedavi ve bakıcı masrafları hesaplanmış. Mahkeme, 'Sebepsiz zenginleşme olmasın’ dedi. Bu komik.“
Çalan'ın davası hala devam ediyor. İki milyon lira maddi tazminata ek olarak 600 bin lira manevi tazminat talep ediliyor. „Tazminat miktarı artsa da Lisa'nın bacaklarının geri gelmeyeceğine“ dikkat çeken avukat Kılıç, tazminatın Çalan'ın bundan sonraki hayatındaki ideallerini gerçekleştirmek için önemli olduğunu ifade ediyor:
„Polisler bombayı tespit edemediler. Miting öncesinde de aranan İŞİD sanığı Orhan Gönder Diyarbakır'da otelde kendi kimliği ile kaldığı halde güvenlik taramasından geçirilmedi. Mahkeme gerekçeli kararında, devletin bu patlamanın gerçekleşmesinde hizmet kusuru olduğunu kabul ediyor.“
„Verilen kaybın, çekilen acının, ağrılarımın bir karşılığı olamaz.“ diyen Çalan ise ulusal Türk medyasında „yanlış aktarılan tazminat haberlerinde“ kendisine dansçı denmesine gülüyor: „Protez bacaklarım ile HDP mitinginde halay çektiğimden Cumhuriyet Gazetesi dahil diğer ulusal medyada ‚dansçı‘ olarak anıldım“ diyor. „Mesleğim dansçılık değil, sinema“ diye hatırlatıyor ve ekliyor: „Attığım her adım sinema yapabilmek için.“
Çalan, ifade gücünü sinemada bulmuş bir kadın. Patlama öncesinde Ortadoğu Sanat Akademisi'ndeyken „Dağların Dili“ isimli bir kısa film çekmiş. Hayatı patlamadan bu yana sürekli sekteye uğruyor. Günlerini, çoğunlukla hastanelerde geçiriyor. Ne projelerine ne hayatına başlayabiliyor. Sinemaya döneceği günün hayalini kuruyor:
„Diyarbakır, Suruç ve Ankara patlamalarının belgeselini çekmeyi amaçlıyorum; o travmalardan sonra yaşamaya çalışanlar için çok zor bir süreç. Filmde geriye kalanlar olarak bizlerin bu travmayla nasıl yaşadığını anlatmak istiyorum. Bu travmayı yaşayanları benden daha iyi anlayacak ve anlatacak biri olamaz. Aynı şeyleri yaşadık, bunu anlatmayı bir borç bilirim.“
Yılmaz Güney'in “Umudun bittiği yerde inadımız başlar“ sözlerini anımsıyor ve gülümsüyor. „Benim inadım devrede. İyileşeceğim. Etrafımda çok güzel bir ağ oluştu. Halen insanlara umut olabilmek hoş. Kendimi bırakmaya hakkım yok.“
„Yaşıyorsak direneceğiz“ diye yineliyor kent çatışmalarıyla dönüşen devingen kent Diyarbakır'ın direngen insanı. Hayata mizah katarak acılarını hafiflettiğini paylaşıyor: „İki bacağım gömüldüğünden bu yana artık kısmen mezardayım. Halen kendi mezarlığımı ziyaret etmedim. Gidip mezarlıkta bir gırgır yapacağım. Naber, orda hayat nasıl? diye soracağım.“
